Urodzona na Wołyniu, jako sanitariuszka walczyła z radziecką partyzantką i bandami UPA. Po wojnie, swoje dorosłe życie związała, najpierw z Karniszewem, a potem z Gnieznem. W 2001 roku została awansowana na stopień podporucznika Wojska Polskiego. N. Łysoń Hensler (z domu Mergler) miała 103 lata.
Choć urodziła się w Terebuniach, powiat Sarny na Wołyniu, to prawie całe życie spędziła w Gnieźnie. Jako nastolatka stanęła z bronią w ręku i w czasie II wojny światowej broniła ojczystej ziemi. Przysięgę żołnierską złożyła w 1943 roku w placówce Armii Krajowej w Perespie, przyjmując pseudonim „Doczka”. Tego samego roku jako partyzantka i sanitariuszka ze stopniem „szeregowa” walczyła w 27. Wołyńskiej Dywizji Armii Krajowej, w oddziale kapitana Władysława Kochańskiego ps.”Bomba” vel „Wujek”. Cichociemnego, zrzuconego do Polski 1 września 1942 roku. Po zachorowaniu na tyfus przewieziono ją do Sarn, gdzie po kilku dniach wkroczyły wojska Armii Czerwonej. Za jej działalność konspiracyjną bandy UPA spaliły jej rodzinny dom i zniszczyły całe gospodarstwo. Należy wspomnieć, że w tym gospodarstwie, prowadzonym przez jej rodziców Karola i Feliksę Marglerów, ukrywali się w czasie wojny polscy partyzanci. Brat Natalii również walczył w oddziale Armii Krajowej. Po wygnaniu z Wołynia, wraz z rodzicami i bratem osiedlili się w dalekim od rodzinnej ziemi Karniszewie. Po wyjściu za mąż za Władysława Łysonia, przeprowadziła się wraz z nim do Gniezna. Mąż Natalii, Władysław był obrońcą Kłecka w 1939 r. Udało mu się ujść obławie, lecz Niemcy w późniejszym czasie schwytali go i umieścili w K.L. Buchenwald. Zmarł w 1977 roku. Natalia Łysoń Hensler w 2001 roku otrzymała awans na stopień podporucznika Wojska Polskiego. Zmarła w dniu 24 października. Pogrzeb rozpocznie się Mszą św. we wtorek, 29 października 2024 roku o godz. 13:00 na cmentarzu św. Krzyża w Gnieźnie.
